A teraz powiem coś do czego żaden Singiel się wprost nie przyzna, no więc gówno prawda, wcale nie jest tak super, ładnie i kolorowo. Bo jesteśmy SAMI, nie mamy się do kogo przytulić, nie mamy na kim polegać, nie ma tej drugiej osoby, która by nas podniosła z dołka. Co z tego, że są przyjaciele i rodzina, to nie jest to samo. Nawet do cholery jasnej nie ma kto nas wkurzać i wytrącać z równowagi, by potem się pogodzić.
Jest jeden problem, gdy już ktoś jest Singlem, a zwłaszcza dość długo nim jest to boi się to zmienić, boi się zaufać innej osobie i woli wegetować niż tak naprawdę żyć.
Teraz przyznam się do czegoś czego nigdy głośno nie powiedziałam ja się boje, boje się tego, że ktoś mnie skrzywdzi, boje się że ja kogoś mogę skrzywdzić. Boje się też tych wszystkich zmian, które mogą nastąpić. Ale bywają też takie chwile, gdy ta samotność mnie przytłacza, gdy potrzebuje, by ktoś przy mnie był, ale pomimo wszystko nie mam odwagi po to sięgnąć. Nazwijcie mnie tchórzem, ale tak niestety jest.
Jeśli dotrwaliście do końca mojego werbalnego pawia to bardzo mnie to cieszy i podnosi na duchu.
Pozdrawiam Serdecznie wszystkich podobnych do mnie i także tych, którzy są w związkach, doceniajcie siebie na wzajem!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz